ร้อยเหตุผล

คำว่ารัก มักอยู่เหนือ เหตุและผล
คนบางคน ระทมทุกข์ ยังทนไหว
เพื่อแลกเศษ ความรัก และเศษใจ
เพียงแค่ได้ อยู่ใกล้ บางเวลา

คนบางคน มีรัก อยู่ในมือ
กลับไม่เคย ยึดถือ ว่ามีค่า
ปล่อยละเลย ไม่เคยเห็น ในสายตา
จนความรัก ล้ำค่า หล่นหายไป

คนบางคน วิ่งตามหารักแท้
ไม่มีแม้ เพียงเงาเฉียดมาใกล้
เหมือนยิ่งวิ่ง ยิ่งห่าง ไกลออกไป
ยิ่งไขว่คว้า เท่าไร ยิ่งไม่เจอ

คนบางคน จากไป ทั้งยังรัก
ต้องห้ามหัก ด้วยเหตุผล อยู่เสมอ
รักทั้งรัก แต่ไม่อาจเคียงคู่เธอ
เพียงได้เจอ แต่ไม่อาจ เคียงคู่กัน

เพราะว่ารัก ยากเกิน จะกำหนด
ให้สรด หรือ สวยงาม ดั่งวาดฝัน
หลายร้อยคน อบอุ่น ทุกคืนวัน
กี่ร้อยพัน ต้องนอนจม กองน้ำตา

เมื่อมีรัก มีค่า อยู่ในมือ
โปรดยึดถือ ดูแล และรักษา
ก่อนจะเป็น เพียงเรื่องเล่า ที่ผ่านมา
ก่อนน้ำตา จะเปื้อนหน้า เพราะสายเกิน

อารมณ์ชั่ววูบ

ราวกับมีดร้อยเล่ม รุมทิ่มแทง

 ความเข็มแข็ง เลื่อนหาย เกินทนไหว

คนทั้งคน ปาวร้าว แทบขาดใจ

หมดเยื้อใย เธอตัดขาด ไม่เหลือดี

เจ็บที่สุดของการ ต้องจากลา

คือน้ำในตา รินไหล จนเปลี่ยนสี

ใช้แต่อารมณ์ ทำลายสิ่งดีดี

"เสี้ยวนาที เธอทำลาย ความรักพัง"
-----------------------------
..

อย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบ มาทำลายความรู้สึกดีดี

เพราะเมื่อคุณหายโกรธ ใช่ว่า..ความรู้สึกที่เสียไปจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกครั้ง

ก็ถือว่าเป็นเรื่องโชคดี! ถ้าความรู้สึกที่เสียไป ยังรออยู่เพื่อให้อภัยคุณ

แต่..ถ้าไม่ละ ......

รักออกแบบไม่ได้

         

         เมื่อเริ่มรัก อะไรก็ดูสวยงามไปหมด แต่ละวัน มักมีคำพร่ำรำพันบอกรัก ชวนให้หลงไหล ตกอยู่ภายใต้ภวังค์แห่งรัก ราวกับต้องมนต์สะกด
       แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป ทุกๆอย่างกลับเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ความรักดูไม่หวานดังเดิม คำว่ารักที่พร่ำบอก ก็ดูลดน้อยลงไปทุกวัน ทุกวัน 

        ด้วยความเป็นผู้หญิง จึงเริ่มครุ่นคิด ว่าทำไมรักเราเริ่มไม่เหมือนเดิม เขารักเราน้อยลงหรือเปล่า เขาแอบมีคนอื่นหรือเปล่า เขายังรักเราอยู่ไหม ทุกๆคำถามเริ่มวนเวียนเข้ามาในสมอง เพราะหัวใจกลัวเหลือเกินตอนนี้ เมื่อคิดไป คิดมา เริ่มถ่ายทอดออกไปสู่การกระทำ ระแวง เคลือบแคลง สงสัย จนทำให้เกิดปํญหา ทะเลาะกันทุกครั้ง เราก็เหมือนพลักตัวเองออกจากความรักทีละก้าว ทีละก้าว 

        จนวันนี้เราสองคนเริ่มจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกัน ไม่เคยเข้าใจกัน ฉันเองก็เบื่อ เธอเองก็หน่าย ทุกข์เกิดขึ้นจากตัวเรา กลับส่งผ่านไปถึงอีกคน ถึงเวลาที่เราต้องทบทวนแล้วสินะ ที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้น กับความรักของเรา เธอเป็นห่วงฉันน้อยลงจริงเหรอ ฉันต้องการอะไรเธอยังทำเพื่อฉันได้ไหม เรายังหลับตาลงไปพร้อมกันทุกคืน และยังตื่นมาเจอเธอคนแรกของทุกเช้าใช่ไหม  แล้วอะไรที่ทำให้ฉันกังวลได้ขนาดนี้ แค่เพียงเขาไม่หวานเหมือนวันแรก แค่เพียงเขาไม่ได้บอกรักทุกวัน แค่นั้นเหรอ... 

      นี่!! ฉันทำอะไรลงไปกับความรัก ฉันกำลังทำลายความรักด้วยมือของฉันเอง ฉันเสียใจ ฉันขอโทษ ฉันขอแก้ไขความผิดผลาดทุกอย่างที่เกิดขึ้น ยังดีนะ..ที่ความรักยังไม่จากฉันไป  แล้ววันนี้ฉันก็กลายเป็นผู้หญิงคนนึง ที่กำลังมีความสุขมาก ถึงมากที่สุด  ไม่ใช่เพราะเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อฉัน ไม่ใช่เพราะเขาบอกรักฉันทุกวัน แต่เพราะวันนี้ฉันเข้าใจอะไรมากขึ้น เข้าใจในความรักของฉัน...

      เพราะแค่วันนี้ยังมีกันและกัน จะมีอะไรดีไปกวานี้อีก หยุดเรียกร้องให้ความรักเป็นไปในแบบที่คุณอยากให้เป็น แล้วคุณก็จะพบกับความสุขที่แท้จริงค่ะ

ความเจ็บปวดที่งดงาม

ความเจ็บปวด มักถูกซ่อน ด้วยรอยยิ้ม

น้ำเต็มปริ่ม เต็มสองตา แอบรินไหล

เจ็บสุดเจ็บ ต้องฝืนบอก ไม่เป็นไร

ยิ้มออกไป ให้เข้าใจ แข็งแรงดี

ไม่ต้องห่วง หรอกนะ ฉันอยู่ได้

ยังทนไหว ยังไม่คิด จะหน่ายหนี

แม้บอบช้ำ แต่หัวใจ ฉันยังมี

ทุกนาที ยังรักเธอ ไม่น้อยลง

ยังยืนอยู่ ที่เดิม ที่เคยคุ้น

อิงไออุ่น เศษความรัก ใช่เพียงหลง

อาจได้เป็น เพียงเงา ก็ซื่อตรง

จะมั่นคง จนวัน สิ้นแรงยืน

จะยืนอยู่ ที่เดิมไม่ไปไหน
เพื่อแลกกับ เศษใจ สุดขมขื่น
แม้จะทุกข์ ปวดร้าว ต้องกล้ำกลืน
เจ็บสะอื้น ความเจ็บปวด ยังงดงาม

ใจอ่อน จนอ่อนใจ

เว้าวอนออดอ้อน ด้วยน้ำตา

อย่าจากลา อย่ามา เบือนหน้าหนี

รักสุดรัก มีบ้าง ทำไม่ดี

อย่าเดินหนี ผิดไปแล้ว โปรดอภัย

ทุกถ้อยคำ ล้วนเป็น คำหลอกล่อ

เฝ้างอนง้อ ให้กลับ มาเริ่มใหม่

แล้วก็ทำ ผิดเดิมเดิม อยู่ร่ำไป

กี่อภัย ไม่เคยจำ หรือไม่แคร์

จบเถอะนะ ขอร้อง จากตรงนี้

หยุดซักที อย่ากลับมา ทำฉันแพ้

อย่ามาเจอ กลัวใจ จะอ่อนแอ

ทำฉันแพ้ เพราะใจอ่อน จนอ่อนใจ

เจ็บเกินทน เกินใจ จะแบกรับ

ไม่ขอกลับ คืนคำ ขอเริ่มใหม่

รักทั้งรัก แต่วันนี้ ขอลาไกล

เจ็บรู้ไหม ที่ต้องรัก ด้วยน้ำตา

ตัดไฟต้นลม

แค่ไม่นาน เหมือนผูกพันธ์ นานนับปี

รู้สึกดี เกินกว่า ใครคนไหน

ครั้งพบเจอ อยากรั้งเธอ ไม่ให้ไป

แต่ก็ไกล เกินสิทธิ ที่จะทำ

ได้แต่เตือน ตัวเอง เมื่อพบหน้า

ต้องรู้ค่า รู้ตัว อย่าถลำ

อย่าไปคิด ครอบครอง เราต้องจำ

เดี๋ยวจะช้ำ เพราะรักสอง ซ้อนรักใคร

รู้ตัวดี แค่คิด ไม่มีสิทธิ

รู้ว่าผิด ที่คิด อยากชิดใกล้

คนมาช้า มาทีหลัง ต้องทำใจ

ต้องตัดไฟ ต้นลม ก่อนสายเกิน

ก่อนจะเผลอ ถลำไป ลึกกว่านี้
ใจที่มี ต้องข่มไว้ แล้วห่างเหิน
บอกลาเขา ก่อนจะหมด เรี้ยวแรงเดิน
จำหมางเมิน จากลา แทบขาดใจ

ความผิดหวัง ไม่เคยทำให้ใครตาย